W czerni.

Prosta spódnica już od dłuższego czasu chodziła mi po głowie. Wiedziałam, że będzie miała wypustki... i na tym moje wyobrażenie o niej się kończyło. Nawet nie miałam odpowiedniego materiału, żaden zalegający w domu się nie nadawał. Aż tu nagle, dokładnie we wtorek, trafił się materiał idealny... a wypustki to resztki oczywiście.

Model spódnicy wybrałam z burdy 06/2009. Model miał zaznaczone miejsca na wypustki i to zadecydowało o jego wyborze, cóż zwyciężyło moje lenistwo, bo nie musiałam sam ich rysować...

Oczywiście przerobiłam go nieco, wszak to miała być prosta spódnica. Zrezygnowałam  z portfelowego przodu, suwak wszyłam z tyłu.
Zajrzyjmy jeszcze do środka

Kieszonka z tyłu to atrapa.
Myślałam, że spódnica będzie pasowała do koszuli z ostatniego postu, ale niestety nie pasuje... ale tworzy zgrany duet z szarą bluzką.

Koszula prawie idealna.

Zamarzyła mi się koszula. Taka prosta, z podwiniętymi rękawami, ze wstawkami z jeansu... Wybrałam model z burdy 04/2011 i uszyłam...

Skróciłam rękawy i dodałam rygielki do ozdoby. Musiałam też odciąć pliskę przodu, bo była skrojona razem z przodem. Nie przyszyłam też guzików pod samą szyją, bo raczej nie noszę tak koszul.

Ale... to jeszcze nie jest to o czym myślałam. Po uszyciu okazała się dość dopasowana i trochę krótka... a miało być szeroko... i trochę dłużej... Ze względu na to, że miałam mało materiału rękawy poszerzyłam tylko trochę, a chciałam by były szersze... To samo dotyczy całej koszuli. Albo poszerzę ten wykrój, albo znajdę inną formę. Jedno jest pewne, będą kolejne koszule... Co nie znaczy, że ta mi się nie podoba... przeciwnie, jestem z niej mega zadowolona.

Szaro, buro i ponuro...

Taki właśnie jest mój dzisiejszy uszytek... ponury jak pogoda za oknem. Bluzeczka powstała z miękkiej, szarej dzianiny. Wykrój był kombinowany. Powiększyłam dekolt i wydłużyłam rękawy. W modelu burdowskim były krótkie.

 

 

Elementem ozdobnym jest pliska z czarnej dzianiny i rygielki przy rękawach, też z tej samej dzianiny. Wykończenie dołów jak zwykle podwójna igła.

Tym razem szło lepiej... Szycie podwójną igłą to droga przez mękę... nitki się plączą... zrywają się... ale efekt wart jest poświęcenia. Zdecydowanie bardziej wolę się pomęczyć niż wszędzie wszywać ściągacze z podwójnie złożonego materiału. A po drugie nie wszędzie taki ściągacz pasuje...

 

Prezentowana bluzka to nie jakiś imponujący model... czasem piękno tkwi w prostocie. Już obmyślam do niej prosta spódnicę...

Energetycznie.

W ostatnich dniach pochłonęło mnie sprzątanie w domu, takie mega sprzątanie łącznie z malowaniem ścian... Jeszcze nie skończyłam. Dopiero ogarnęłam pokój w którym szyję i kuchnię (niedługo pokażę efekty). Jako przerywnik musiałam coś uszyć... coś prostego... coś szybkiego... coś co mi się teraz przyda... Bluzka, chyba kultowa. Czy jest ktoś kto jej nie szył? Model 123 z burdy 09/2012.

Energetycznie pomarańczowo z granatowymi wstawkami. Zrezygnowałam z rozcięcia z tyłu. Bluzka i tak swobodnie przechodzi przez głowę.

















Dół wykończony podwójną igłą... mnie też wykończył... nerwowo...  i dół, i igła... Dobry sposób na wykończenie dołu bluzki z dzianiny, ale ta igła nie chciała ze mną współpracować!

Gdyby nie problemy z podwójną igłą szyło się bardzo szybko. Myślę, że to powtórzę. W innej tonacji kolorystycznej, plus ciekawe dodatki typu kieszonka lub suwak...

SERDECZNIE WITAM NOWYCH OBSERWATORÓW!!!!!! Cieszę się, że już Was tyle!!!!!